Meşe ormanları, içerisinde farklı meşe türleri ile farklı bitki türlerinin bir arada bulunduğu biyoçeşitlilik açısından oldukça zengin doğal orman ekosistemidir. Bu ormanlar, düşük rakımlardan yüksek dağlık bölgelere kadar çeşitli iklim ve arazi koşullarında bulunabilir. Meşe ormanları, genellikle yaprak döken ormanlardır ve geniş yaprakları ağaçlardan oluşur. Meşe ağaçları, Quercus cinsine ait geniş yapraklı ağaçlar olarak tanımlanır ve dünya genelinde yaygın olarak bulunur.
Türkiye, çeşitli meşe türlerine ev sahipliği yapan zengin bir meşe ormanı ekosistemine sahiptir. Karadeniz Bölgesi, Ege Bölgesi ve Akdeniz Bölgesi’nde geniş meşe ormanları bulunur. Bu ormanlar, biyolojik çeşitliliği destekler. Ayrıca, meşe palamudu ve yaprakları hayvan yemi olarak kullanılır.
Anadolu ve Trakya orman kuşağını bir zamanlar yoğun olarak kaplayan meşe ormanları pek çok nadir ve nesli tehlikedeki canlının yaşam alanıdır. Ağaçların aralarında geniş açıklık alanlar bulunması sayesinde yakın geçmişe kadar alageyik ve yaban keçisi gibi otoburlar ile Anadolu parsı gibi etoburlar Anadolu meşe ormanlarında yaşıyordu. Anadolu parsının nesli, batıdaki yayılışı açısından değerlendirildiğinde neredeyse tükenmiş durumda. Alageyikler ciddi ölçüde büyük bir tehlikeyle karşı karşıya.
Palamut meşesi (Quercus ithaburensis) ormanları palamutlarının hasat edilmesine bağlı olarak yerelde korunmaya devam ediyor. Öte yandan meşe ormanları Türkiye genelinde mera olarak da kullanılıyor ve bu alanlarda geleneksel mera hayvancılığı halen devam ediyor.
Günümüzde meşe ormanları ticari kızılçam ve konvansiyonel zeytin dikimlerinin çoğalması nedeniyle tümüyle yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Anadolu’nun meşe ormanlarının restore edilmesi ve yeniden geliştirilmesi için çalışmalarımızı sürdürüyoruz.